maandag  28/11/2005 12:00 - Turnhout

 

Zaterdag ochtend het mooie museum van Pablo Neruda gaan bezoeken, dit is gevestigd in zijn huis in Santiago. Hij was naast beroemd dichter ook nog ontwerper van zijn huis.

's Middags geluncht in een van de visrestaurantjes aan de oude markt. De zwaardvis was weer erg lekker. Rond 17:00 u met de taxi naar de luchthaven gereden. Het was drukkend warm , 31 °C en er hing onweer in de lucht.

De vlucht vertrok stipt op tijd en is 30 minuten eerder dan voorzien geland in Madrid om 12:30 u. Dan was het wachten op de verbinding naar Schiphol van 16:20 u. Om 19:00 u zijn we geland. De bagage was er al snel, zodat we de trein naar Tilburg van 19:40 u nog haalden. Met de bus deden we het laatste stukje naar Turnhout.

Onderweg naar huis zijn we nog even de dorst gaan lessen in ons stamcafe, eindelijk nog eens een lekkere pint....


vrijdag  25/11/2005 15:30 - Santiago 

 
De kreeft was een langoest, maar was ook erg lekker. De schotel paella met vis waarop hij lag hebben we naar gewoonte hier, niet opgekregen. De porties zijn hier altijd reuze groot. Dat was erg goed te zien aan de eigenaar van het restaurant, een normandier bijgenaamd de viking, kan goed portret staan voor Obelix. Alleen de menhir ontbreekt, misschien kan hij hier met eem moai rondlopen, dat valt niet zo op.  
De vlucht vertrok op tijd naar Santiago. Onderweg was er niet veel te zien, alleen water. Tijdens de landing hadden we mooi zicht op de Andes, en de Aconcagua ( bijna 7000 m ) stak er nog een flink stuk bovenuit. Met een taxi busje naar het hotel gereden. Na inchecken maar vlug nog wat eetbaars gaan zoeken. Dat was niet zo een probleem, langs een kant van de Plaza de Armas zijn er een twintigtal , bijna identieke, eetgelegenheden. Voor een appel en ei heb je je buik vol, het is dan wel geen haute cuisine, maar het moet ook alle dagen geen kreeft zijn. Voor 12 euro hadden we alle twee een grote hoofdschotel met een pint.  
Vandaag na het ontbijt naar het museum Chileno de Arte Precomlombino geweest, dit bevat een grote verzameling van gans zuid- en midden Amerika. Er staan een aantal erg mooie stukken. Dan hebben we de aflossing van de wacht gezien aan het regeringsgebouw. Op de Plaza de Armas zijn ze een enorme nepkerstboom aan het versieren. Santiago is een erg grote stad, met erg veel verkeer, er wonen meer dan 6 miljoen mensen. Ondanks dat er een metro is rijden er toch enorm veel bussen, je raakt de straat bijna niet over, zelfs niet als het groen is. Het centrum is best mooi, men heeft zich hier steeds de titel van Parijs van Zuid Amerika aangemeten, een titel die trouwens door Buenas Aires wordt betwist.  
Morgen avond vertrekken we, jammer genoeg , terug naar huis. Aan alle mooi liedjes komt een eind.  
 

woensdag  23/11/2005 18:30 - Rapa Nui 

 
Gisteren ging onze geboekte tour niet door, dus hebben we het museum en kerk gaan bezoeken. Het museum was erg interessant, het ging over het ontstaan van het eiland en de geschiedenis van de bevolking. In de namiddag zijn we de kust langs gewandeld in noordelijke richting op zoek naar nog wat moais en ahus. Bijna alle moai staan langs de kust, er stonden er zo een 400 tal. Door oorlog tussen de stammen werden ze echter rond 1600 omvergeworpen.  
Een ahu is een platform waarop men de moai plaatste, en een moai is een stenen beeld ter nagedachtenis van de voorouders. Ze varieren in grootte van 2 meter tot 10 meter hoog. Pas sinds de twintigste eeuw is er archelologisch onderzoek gedaan naar de geschiedenis ervan. Ondertussen heeft men er een aantal gerestaureerd. De interessantste zijn we vandaag gaan bezoeken. Op de belangrijkste site staan er 15 moai op een grote ahu. Ook hebben we de krater bezocht waar alle moai werden gemaakt. Ze werden uit de rots gehakt en dan getransporteerd over gans het eiland naar hun ahu. In de groeve was men nog aan enkele honderdtallen moai bezig. De grootste waaraan men bezig was , is 21 meter hoog en weegt 400 ton. Hoe ze die met mankracht moesten verplaatsen is ons een raadsel.  
Nadien zijn we nog langs het enige zandstrand gereden voor een deugddoende duik in de lekker warme zee.  
Morgen vliegen we terug naar het vasteland, maar eerst gaan we nog lekker eten bij La Taverne du Pecheur. De kreeft staat in de dagaanbieding, met een lekkere Sauvignon Blanc zal dat wel smaken.  
 

maandag  21/11/2005 18:00 - Rapa Nui 

 
De vluchten gingen weer bijzonder vlot, LAN verdient een pluimpje. De service aan boord is ook lang niet slecht, op een vlucht van een uur komen ze al met een drankje en een broodje. De vlucht naar Paaseiland (Rapa Nui) , duurde ongeveer 5 uur. We kwamen aan bij zonsondergang. Tijdsverschil met Belgie is nu 6 uur. Het is hier broeierig warm, 26 graden en zonnig met af een toe een wolkje.  
Het hoteletje ligt in het centrum op 200 meter van de zee. En 20 minuten, te voet, van de luchthaven. Alles ligt hier heel praktisch kort bij mekaar. Het hotel heeft een mooie tuin met zwembad en is erg gezellig.  
Vandaag hebben we eerst het dorpje wat verkend en dan zijn we op pad gegaan. Eerst naar enkele moais en dan naar het cerimonieel dorp Orongo boven op de vulkaan gewandeld. Het was erg mooi maar de klim naar boven , 400 m , was wel zweten geblazen. Aan de rand van de krater hebben we gepicknicked met een prachtig uitzicht op gans het eiland en een eindeloze oceaan. Veel last van de buren hebben ze hier niet die zitten meer dan 2000 km verder op Pitcairn eiland. Ook de overlast van de luchthaven valt mee, 3 vliegtuigen van LAN per week en nog enkele vrachtvliegtuigen.  
Morgen gaan we voor de ganse dag op stap naar het oosten van het eiland. Daar staan ook nog heel veel moais en 50 km is wat te ver om te wandelen, dus hebben we maar iets geboekt.  
 

zaterdag  19/11/2005 18:15 - Puerto Montt 

 
Vrijdag zijn we naar het Nationaal Park van Chiloe geweest, de bedoeling was dat we daar gingen wandelen. Dit park ligt aan de kust van de Stille Oceaan. Die was echter helemaal niet stil maar regenachtig en stormachtig. Dus van wandelen is niet veel in huis gekomen. We hebben er dan maar een kerkentocht van gemaakt. Toch wel opvallend hoeveel verschillende bouwstijlen ze verzonnen hebben. En de kleuren waarin ze de kerken schilderen, zowat gans de regenboog gebruiken ze.  
`s avonds vis gaan eten, de keuze is hier tamelijk beperkt, congrio, corvina, merluza of zalm, op alle mogelijke manieren. Ander alternatief zijn de mariscos. De krab is trouwens ook erg lekker.  
Vandaag zijn we terug gereden langs de westkust naar de ferry. De weg was als naar gewoonte erg slecht. Het wordt tijd dat ze daar eens iets aan doen. Door de regen van gisteren ligt het ook nog goed slijkerig. Ik heb nog nooit met zo een vuile auto rondgereden, de modder hangt er in centimeters dik op.  
Na de picknick op het strand onder een stralende hemel, hebben we de boot terug genomen naar het vasteland. Dat ging ook deze keer erg vlot. Dan terug naat Puerto Montt waar we de bagage in het hotel hebben binnengegooid en dan de auto netjes, nu ja , hebben binnengeleverd bij Hertz. We moesten geen toeslag betalen omdat hij zo vuil was, dat viel mee...  
In totaal hebben we 4200 km gereden, 2200 in het noorden en 2000 hier in het zuiden van het land. Rijden in Chili valt nogal mee, het is vooral in de stad wennen aan het enkelrichting verkeer. Ook de taxi en bussen moet je in de gaten houden, die stoppen overal onverwacht, en denken dat ze altijd voorrang hebben. Verder halen de Chilenen in als gekken, de gevolgen hiervan zie je overal langs de weg. Om de paar kilometer staat er een kapelletje om de doden te herdenken. Op sommige stukken is het net dat je door een kerkhof rijdt.  
Morgen nemen we de vlucht naar het Paaseiland.  
 

donderdag  17/11/2005 18:45- Castro 

 
Na een laat ontbijt, je kon pas ontbijten vanaf 9 uur, zijn we in de regen vertrokken richting Puerto Montt. Vandaar de weg naar Pargua waar we de ferry namen naar het eiland Chiloe. Ondertussen was het terug opgeklaard. We hebben tijdens de overtocht veel zeeleeuwen gezien, een pinguin en veel pelikanen, sternen, meeuwen en aalscholvers.  
Chiloe is een groot eiland, 200 km lang en ongeveer 50 km breed. Het landschap lijkt wat op Ierland, en het weer ook. Om de haverklap een bui en dan weer wat zon. Vanaf het begin van de Spaanse bezetting heeft Chiloe steeds een aparte evolutie gekend ten opzichte van het vaste land. Het heeft daarom ook nu nog een aparte cultuur. Dit uit zich onder andere in de bouw van mooie houten bontgeschilderde kerkjes die her en der in de dorpjes te vinden zijn. De kathedraal van Castro is ook helemaal van hout en is prachtig. De dorpjes zijn allemaal wat rommelig gebouwd.  
Castro ligt aan een mooie fjord waar men veel mosselen en oesters kweekt. Schaaldieren zijn dan ook de specialiteit van het eiland.  
 

woensdag  16/11/2005 17:00- Frutillar Alto 

 
De zeevruchten waren lekker. Het heette Pullmay Marisco , een soort mosselen, maar dan hele grote, en wel 15 cm lang , en nog enkele soorten andere schelpen bij, zoals reuze venusschelpen. Er was ook nog kip en een pittig worstje bij. Het kooknat kreeg je er als soepje bij. De witte wijn smaakte er lekker bij.  
Maandag zijn we dan vertrokken naar Cabañas Ñilque. Tenminste dat dachten we. Daar aangekomen bleek het gesloten te zijn, men verwees ons naar de nieuwe eigenaar, hotel Termas Puyehue. Daar heeft men contact opgenomen met de lokale agent die onze boekingen geregeld had. Na wat over en weer gebel is er een oplossing gevonden. We konden een kilometer of vier verder terecht in Cabañas Aguas Calientes. Een soort center parks achtig complex, met termale baden, aan de rand van het Puyehue Nationaal Park. Alsgast van dit complex mochten we onbeperkt gebruik maken van de warme baden. Er was een binnenbad en een aan de rand van de rivier in openlucht. Vermits het ondertussen gaan regenen was hebben we het eerste maar geprobeerd, en goedgekeurd.  
Dinsdag zijn we dan tussen de buien door gaan wandelen in het park, er zijn vele watervallen. De klim naar de mirador was een beetje teleurstellend, het beloofde zicht op de vulkaan bestond uit niks dan wolken. Toch is het prachtig wandelen in het regenwoud. De bomen zijn dicht begroeid met mossen en varens. In het restaurant was het s'avonds vlaamse avond, de enige andere gasten waren Roeselarenaren. Dit is slechts de tweede keer dat we belgen zijn tegengekomen. In het noorden zaten vooral franse toeristen, en hier kom je meer duitsers tegen. Hoe dit komt is ons niet duidelijk.  
Vandaag dan naar Frutillar gereden via de binnenwegen door een vlakker landschap met veel weiden vol koeien. We hebben deze keer een hotel met zicht op See , de beloofde Osorno vulkaan zit ook deze keer weer in de wolken. Op de postkaarten zie je die natuurlijk steeds in de zon, maar die is even met vakantie.  
Morgen gaan we voort naar het eiland Chiloe.  
 

zondag  13/11/2005 19:00- Valdivia 

 
Van Pucon naar Valdivia was het ongeveer 3 uur rijden langs een goede weg. Vandaag was het bewolkt maar tegen de middag kwam de zon er terug door. Rond de middag aangekomen en direct op pad gegaan om een cruise te boeken.  
We waren nog wat vroeg en zijn dan maar langs de vismarkt gegaan. Er is een enorme keus aan zeevruchten en vissen. Ook de zeeleeuwen vinden de markt interresant. De visafval is voor hen, en zo te zien is het een gezonde kost. De grootste zeeleeuwen wegen zeker 400 kg.  
De boot vertrok stipt pm 13:30 en vaart lamgs de rivier naar de momding van de delta. Hier hebben de spanjaarden in 1800 enkele forten gebouwd om de baai te verdedigen tegen invallen van zeerovers. Het is een mooie tocht. Onderweg veel watervogels gezien.  
Straks gaan we de zeevruchten eens proberen, er is keus zat aan restaurantjes.  
 

zaterdag  12/11/2005 19:20- Pucon 

 
De Villarica vulkaan die het dorpje overheerst is vannacht niet uitgebarsten, er komt alleen wat rook uit, maar dat is naar het schijnt normaal. Het is trouwens een van de actiefste in de regio, in 2003 is hij nog eens uitgebarst.  
Het weer is de laatste dagen warm en zonnig, dus prima wandelweer. We zijn naar het Huerquehue park gereden, een 30 tal kilometer verder. Vanaf een meertje klim je zo een 700 meter steil omhoog de berg op naar enkele andere meertjes. Het was best een vermoeiende wandeling. Maar dit werd wel gecompenseerd door prachtige uitzichten op de Villarica vulkaan.  
Daarna zijn we nog een duik gaan nemen in de thermale baden van Huife. Het water was erg warm +/- 45 graden. Als je het te warm vond kon je altijd afkoelen in de rivier die ernaast stroomde. Maar dat was iets voor de ijsberenclub. Als we nu niet gezond thuis gaan komen weet ik het ook niet meer, eerst een hoogtestage , veel wandelen en veel thermale baden. Alleen de Chileense keuken is niet zo goed voor de lijn. De porties zijn steeds verschrikkelijk groot, en als het dan ook nog lekker is.....  
Trouwens de Chileense wijn is ook niet slecht en hier ook nog eens goedkoop , voor minder dan 10 euro heb je al een lekkere fles in het restaurant. De nationale aperitief is ook niet slecht, het heet pisco sour. Die is gemaakt van Pisco, alcohol gestookt van zoete druiven, en citroensap en dan geshaked met eiwit.  
Morgen vertrekken we terug naar de kust, naar Valdivia.  
 

vrijdag  11/11/2005 19:50- Pucon 

 
Woensdag de drukke stad uitgereden in noordelijke richting. Er lag waarempel een echte autostrade, inclusief tol. Te mijden in de toekomst, er zijn nog andere wegen.  
Rustig afgezakt naar Curaucatin, een rustig stadje met een mooi plein waarrond alle winkels lagen. De aardbeien staan momenteel in promotie 1.5 euro voor 2 kilo.... dat is wat veel voor ons, dus hebben we maar peren en perzikken gekocht.  
Onderweg nog een waterval tegengekomen. De Salto del Indio, volgens de uitleg zou hier een indiaan naar beneden gesprongen zijn om aan de Spanjaarden te ontsnappen. Of hij het overleefd heeft betwijfel ik, maar je weet nooit. De Mapuches waren straffe mannen, ze hebben de Spanjaarden 300 jaar belet hun land te bezetten. Alleen na de onafhankelijkheid hebben ze zich bij Chili gevoegd.  
Ons hotelletje is prachtig gelegen aan de voet van de Lonquimay vulkaan op een duizental meter hoogte. Het wordt uitgebaat door een stel vriendelijke Zwitsers, het heet dan ook La Suiza Andina. in de namiddag nog naar het skicentrum op de vulkaan gereden, er lag nog heel wat sneeuw maar skien ging niet meer. Sneeuwballen gooien wel...  
Donderdag zijn we een ganse dag gaan wandelen op de helling van de Lonquimay, het is een erg mooi bos waar zeer grote araucarias ( apentreiterbomen) groeien, ze kunnen erg oud worden wel meer dan duizend jaar.  
Vandaag zijn we dan naar Pucon gereden via de touristische route, ongeveer 320 km lang waarvan wel 80 km asfalt, de rest was grind. Zelden door zo een eenzame streek gereden, we zijn 5 autos tegengekomen op 200 km afstand. Het uitzicht was echter prachtig, verschillende meren en overal pieken de witte toppen van de vulkanen bovenuit. Door de slechte weg zijn we wel later dan gepland hier aangekomen , zodat we de duik in het zwembad maar uistellen tot morgen.  
 

dinsdag  8/11/2005 17:50- Temuco 

 
Vandaag was het vroeg opstaan, om 6:00 en dat tijdens de vankantie..  
Met de auto 100 km verder naar Calama gereden, waar we na een zoektocht naar een benzinstation de bak hebben volgegooid. Dan de auto netjes, op een hoop stof na, afgeleverd op de luchthaven. Na inchecken van de bagege nog gauw ontbijt, spek en eieren. En dan was het tijd om in te stappen voor de eerste vlucht. Na een korte tussenlanding in Antofagasta ging het door naar Santiago. Daar moesten we wat wachten op de aansluiting, wat er mis was weet ik niet maar we zijn drie keer naar een andere gate moeten gaan. Uiteindelijk met 30 minuten vertraging vertrokken met de boemel naar Temuco. Twee keer 30 minuten vliegen, onderweg heeft de bemanning toch nog net de tijd gehad om een broodje rond te delen. De service van Lan is trouwens prima. Stipt, nieuwe vliegtuigen en een vriendelijke bemanning.  
In Temuco aangekomen was het even bang afwachten of de bagage aankwam, maar als allerlaatste stuk kwam Kristine haar rugzag ook aan, oef.  
Dan een nieuwe auto opgepikt bij Hertz, een spiksplinternieuwe Toyota Yaris deze keer. Het is toch even wennen. Parkeren zal zeker veel makkelijker zijn.  
Temuco is een drukke groene stad vergeleken met de steden in het noorden. De rododrendons en de blauwe regen staan hier overal volop in bloei. Vanuit de lucht zag je het landschap goed veranderen , eerst niets dan zand en stenen, vanaf Santiago begon het al wat groener te zien, en hier zit je precies in de Ardennen. Veel heuvels met bossen en veel weiland in de dalen.  
De reden dat we zoveel vliegen is eigenlijk simpel. Als je het traject van vandaag met de bus wil doen, moet je rekenen op 28 uur bus van San Pedro naar Santiago en dan nog eens een uur of tien, eventueel met de trein , naar Temuco. Zo kun je dus veel tijd winnen om wat anders te doen tijdens de vakantie.  
 

maandag  7/11/2005 15:30- San Pedro de Atacama 

 
Zaterdag hebben we het dorpje bezocht, het heeft een mooi archeologisch museum gesticht door een belgische missionaris, Gustave Le Paige. Die heeft hier erg veel onderzoek gedaan naar de oudste bewoners van de streek.  
Bij de post waren ze nog miet goed wakker, we moesten na een uurtje maar eens terugkomen want de postzegels waren op. Ondertussen zijn de kaartjes dus onderweg. Na de lunch zijn we naar de Salar de Atacama gereden, dat is een immense vlakte. Eigenlijk is het de bodem van een opgedroogde binnenzee, die ontstaan is door het omhoogkomen van de Andes. In het midden zijn er nog enkele zoute plassen , zoals Laguna Chaxa , waar de flamingos broeden. Het was er ook bloedheet , zelfs de lucht smaakte er zout, erg dorstig weer dus. Een flinke pint of reuzegrote fruitsap smaakt dan het best. ´s Avonds gaan eten in la Estaka, een echte aanrader. Lekker eten en prima wijn.  
Zondag zijn we dan naar Laguna Miscanti en Miñique geweest op ongeveer 100 km van San Pedro. Dit zijn twee kratermeren op de flank van een grote vulkaan, de Miñique 5930 meter hoog. De meren liggen op een hoogte van 4500 meter en zijn samen 6 km2 groot, het is er prachtig maar erg fris. Hier en daar lag er nog wat sneeuw. Er broedt een uiterst zeldzame vogel , de hoornkoet. Hier broeden er ongeveer 100 paar en dat is de helft van alle hoornkoeten die er nog bestaan. Ze worden wel streng bewaakt, erg kortbij kan je nu niet komen omdat het broedseizoen is.  
In de late namiddag zijn we naar de Valle de la Luna geweest, dat is een zoutgebergte waar de stenen alle vreemde vormen hebben. Vanop een grote duin kan je dan de zonsondergang zien. De kleuren van het landschap veranderen constant.  
Vandaag zijn we naar de Termas de Puritama geweest, gelegen op 50 km van San Pedro. Het is een erg slechte weg erheen, met een gewone auto haal je dit niet. De warmwaterbronnen liggen achter in een stenige kloof. Uit de berg stroomt een beek met warm water, 35 graden Celcius. Men heeft een achttal dammetjes gemaakt en daarachter krijg je dan evenveel zwempoeltjes. Je kan dan zwemmen tussen de visjes en er liep ook nog een loodgrijze ral rond. Het was er erg rustig. Na de pick-nick zijn we dan teruggereden om wat tijd te hebben om wat in te pakken . Morgenvroeg nemen we het vliegtuig een eind zuidwaarts naar Temuco.  

vrijdag  3/11/2005 18:30- San Pedro de Atacama 

 
Vandaag tamelijk vroeg opgestaan omdat er een lange rit voor de boeg stond, een kleine 600 km. Autostrade hebben ze hier niet , dus heel goed vooruit ook niet altijd. Vooral in de bergachtige stukken hang je soms lamg achter camions die omhoogkruipen. Eerst was het een lang stuk langs de kust naat Tocapilla. Dit was erg mooi en afwisselend, helemaal iets anders dan Blankenberge...  
Na de lunch zijn we dan terug het binnenland ingereden door de Atacama woestijn. Heet en droog en een erg saaie weg, zand en nog eens zand zo ver je kan kijken. Na Calama werd het geleidelijk aan bergachtiger en kregen we een fraai zicht op tientallen vulkanen. De afdaling door de zoutbergen net voor San Pedro was ook erg mooi. Daar gaan we een van de volgende dagen nog wel eens wandelen.  
San Pedro de Atacama is een oase stadje van ongeveer 5000 inwoners en zeker nog eens zoveel toeristen. Het is hier heel wat toeristischer dan in Putre. Maar dat heeft ook zo zijn voordelen, veel meer keuze in cafe's en restaurantjes. We verblijven hier vier nachten. Het was vandaag erg warm en het weerbericht voor volgende dagen geeft hetzelfde weer 25 graden, en vermits het hier nooit regent zeker zonnig. Dat wordt insmeren dus.  

donderdag  3/11/2005 20:00- Iquique 

 
Dinsdag zijn we zuidwaarts door het Nationaal Park Las Vicuñ¡³ gereden naar Gualatire en vandaar terug naar boven naar Lago Chungara, een tocht van ongeveer 120 km langs zandwegen , bijna geen mens tegengekomen. Het weer was weer schitterend zonnig, echt warm kan je het niet noemen maar op 4000 meter is dat niet abnormaal. Onderweg erg veel Vicuñ¡³ tegengekomen maar aan Lago Chungara ook erg veel soorten vogels.  
Woensdag zijn we dan gaan wandelen in de buurt van Parinacota op 4500 meter hoogte, het was erg mooi maar ook erg vermoeiend. De duik in de termale bronnen van Puritama deed dan ook extra deugd. Het water was ongeveer 40 graden en het zou nog gezond zijn ook.  
Vandaag zijn we dan afgedaald naar de kust en hebben we een archeologisch museum bezocht dat gaat over de indianenculturen die in deze streek gewoond hebben sinds 8000 AD jaar.  
Dan hebben we de Panamericana gevolgd tot in Iquique. Dat is een weg die hier door een woeste woestijn loopt met slechts af een toe een zijweg. Je moet enkele indrukwekkende kloven door , beneden in de vallei stroomt er meestal niet veel meer dan een beekje , maar ze maken er wel mooie oases mee. Er groeit hier vanalles, oa. olijven en advocado en heel veel soorten groenten.  
Na een tijdje kom je aan een maanlandschap, dit is het gevolg van de salpetermijnen die hier in de dertiger jaren hun bloei kenden. Nu schiet er niet veel meer van over, alleen Humberstone kan je bezoeken. Het is een spookstadje dat men nu ijverig aan het restaureren is met geld van de Unesco.  
We zitten vanavond in een poepchick hotel op de grote markt in Iquique , een beetje een groot contrast met het vorige. De markt is omgeven door erg mooie koloniale houten huizen van uit de gloriejaren van de salpeter. In vele is nu een restaurant gevestigd en daar gaan we er nu een lekker van uitkiezen. Vandaag geen alpaca maar vis, Iquique heeft een grote vishaven. Het is wel te hopen dat er geen oliesmaakje aan zit , want er is hier een olietanker op de klippen gelopen.  

maandag  31/10/2005 21:30- Putre 

 
Zelfs in dat kleine dorpje, Putre, is internet al doorgedrongen, alleen is het zondags niet open. Met wat vertraging omwille van een misverstand met Hertz hebben we de auto pas om 11:00 gekregen ipv. 9:00. Het is een Toyota Pick-up, en dat is wel handig als je van de grote baan afwilt.  
Onderweg naar boven hebben we al wat geogliefen tegengekomen, dat zijn wegwijzers uit de Inca tijden om de lamakaravanen de weg te wijzen. Onderweg ook nog enkele Pukaras (Incaforten) , of toch wat er nog van overschiet bezocht.  
De weg slingerde van de zee steeds naar boven, eerst alleen woestijn, dan hier en daar wat cactussen en hogerop staan er veel struiken en grassen. Socoroma was een leuk dorpje onderweg waar we de benen wat gestrekt hebben, om al wat aan de hoogte te wennen (3000 m).  
Putre is een wat rommelig dorp dat ook provincie hoofdplaats is van de streek. Er staat nog een mooi kerkje uit 1700, dat al heel wat aardbevingen heeft overleefd, de laatste in juni 2005.  
Vandaag zijn we nog hoger gereden richting Boliviaanse grens, naar het Chungara meer op 4500 m. Het was er erg fris maar het uitzicht vandaar op de vulkanen is adembenemend, en dat niet alleen door de ijle lucht. Die vulkanen zijn ongeveer 6000 meter hoog en steken dus nog een heel eind boven de hoogvlakte uit. Onderweg veel guanacos, vicuñ¡³¬ viscachas en alpacas gezien. Ook enkele condors hingen hoog in de lucht. Langs de meertjes zaten ook veel watervogels , oa. flamingos en reuzenkoeten.  

zaterdag  29/10/2005 18:00 - Arica 

 
De vlucht naar Arica verliep zonder problemen. En de bagage was er ook bij. Het luchthavengebouw stelde niet veel voor, net een busstation. Er hing wel een mooi bord "Aeropuerto International", dat zal dan wel voor die twee vliegers per week naar La Paz zijn. Ze zijn wel bezig aan een nieuw gebouw, dat zag er heel wat beter uit. Dan met de taxi naar het hotel.  
De eerste indruk van Chile was er een die deed denken aan de Sahara, nergens geen groen of een boom alleen zand en stenen. Dit is ook niet zo verwonderlijk, het regent hier bijna nooit ( +/- 5 mm / jaar). Na een tijdje kwam Arica in zicht en daar was het wel groener, met palmbomem. hier komt een rivier uit in de zee die het smeltwater van de hoge Andes afvoert.  
Het hotel ligt in een rustig straatje aan de voet van een grote rots, El Moro.  
Na een deugddoende douche zijn we wat te eten gaan zoeken, dat was niet zo moeilijk. We hebben steak met frieten op zijn chileens uitgeprobeerd, en dat viel goed mee. De fruitsapjes van vers fruit zijn ook lekker en het bier lest de dorst, maar is niet zo lekker. Straks toch de wijn eens proberen. Dan zijn we maar vroeg in bed gekropen en hebben prima geslapen.  
Na een uitgebreid ontbijt zijn we naar het Alacran schiereiland gewandeld, en daar zaten erg veel soorten vogels. ?s morgens was het vrij fris en bewolkt maar tegen de middag is het warm en zonnig geworden. Na de lunch hebben we de "El Moro" beklommen, een rots van ongeveer 150 meter, van waar je een mooi zicht hebt op het stadje en de haven. Er staat ook nog een muzeum, ivm. een belangrijke veldslag die hier in 1880 beslecht werd in de oorlog tegen Peru en Bolivie.  
Morgenvroeg moeten we de auto ophalen bij het kantoortje in de stad, en dan kunnen we vertrekken aan onze tocht naar de bergen. We logeren daar in een klein dorpje waar misschien geen internet is, het kan dus zijn dat je enkele dagen niets meer van ons hoort.  

vrijdag  28/10/2005 10:00 - Santiago 

 
Tot hier zijn we al geraakt. We zitten nu te wachten op onze aansluiting naar Arica, in het uiterste noorden van Chili.  
We zijn heel vlot in Schiphol geraakt, de trein stond op ons te wachten toen we in Tilburg aankwamen. Inchecken ging deze keer ook zeer vlot, de bagage is doorgechecked tot op onze eindbestemming, nu maar hopen dat dat lukt. Bij vertrek naar Madrid hadden we een uur vertraging, met als gevolg dat we geen tapa meer hebben kunnen eten, maar de vlucht naar Santiago hebben we nog makkelijk gehaald.  
Het was een airbus A340 die ons in 13 uur , 10730 km verder bracht. We zijn vertrokken om 00:15 en aangekomen om 8:15 , we hebben de klok dus 5 uur moeten terugdraaien. In vergelijking met Schiphol en Barajas is dit een heel kleine luchthaven.  
De immigratie en de douanecontrole stelden niet veel voor. Als belg mag je gewoon binnen , de amerikanen moeten daar 100 US $ voor betalen. Dit komt omdat die de chilenen ook zoveel laten betalen voor een visumaanvraag.  
Hasta la pr󸩭a.

donderdag  27/10/2005 10:00 - Turnhout 

 
Alles is ingepakt, de ijskast is leeg , de vuilbakken staan buiten en de planten hebben water gehad.
Dus kunnen we vertrekken. Straks nemen we de bus naar Tilburg, daar nemen we dan de trein naar Schiphol. 't Is te hopen dat die brand van vannacht in het assielcentrum op Schiphol , waarbij 11 doden vielen, de vluchten niet te veel hinderen.
Normaal gezien stijgen we om 19:30 op en vliegen dan naar Madrid. Hier hebben we dan nog de tijd voor een tapa voor we rond middernacht doorvliegen naar Santiago de Chile. Zaterdag morgen rond 09:00 komen we daar dan aan.  Dan hebben we tijd genoeg om de benen wat te strekken op de luchthaven, want kort na de middag vliegen we dan door naar Arica in het noorden van Chili.

vrijdag 21/10/2005 15:00

DHL heeft zojuist Kristine haar ticket bezorgd, de naam op het ticket klopt deze keer.
Stilaan tijd om wat dingen bijeen te zoeken die we zeker niet mogen vergeten. Inpakken zal wel iets voor het laatste moment worden , woensdagavond is nog tijd genoeg.

 

dinsdag 17/10/2005 20:00

Vandaag nog eens in de chileense kranten op internet aan het lezen geweest.

Het nieuws is toch ongeveer overal hetzelfde :

Veel weekendoden in het verkeer , Chili is uitgeschakeld in de preselectie voor de wereldbeker voetbal, Chili staat 2 plaatsen na Belgie op de lijst van minst corrupte landen. Op dit laatste zijn ze blijkbaar erg fier want ze zijn het minst corrupte land van Zuid-Amerika.

Verder is er ook nog een aardbeving geweest in het noorden van Chili ( 5,4 op de schaal van Richter ) , er zou niet veel schade zijn. Het epicentrum lag ongeveer op de grens met Peru in de buurt van het Lauca Nationaal park. In juni is er in dit gebied nog een geweest met wel heel wat schade en een 20 tal doden. Het hotel dat we in Arica geboekt hadden was zo erg beschadigd dat zij zelf onze boeking geannulleerd hebben.

Aardbevingen zijn in Chili zeker geen zeldzaamheid, jaarlijks worden er zo een 500 tal opgemeten, en om de 30 jaar is er een zware. In 1960 heeft de zwaartste aardbeving ooit vastgesteld (10,2 op de richter schaal ) zich voorgedaan vlak voor de kust van Chili met erg veel schade , vooral door een grote tsunami, die veel vissersdorpen langs de kust heeft verwoest.

 

zaterdag 14/10/2005 14:00

Kristine heeft gisteren naar het reisbureau gebeld en ze zullen een nieuw ticket bezorgen als we het oude terug sturen. Dat heb ik vanmorgen dan maar snel gedaan met een prior-zegel.

 

donderdag 12/10/2005 20:00

Vandaag zijn de reisdocumenten aangekomen, het is weer een heel pak, tickets voor de vluchten , vouchers voor de hotels en de huurauto's. Verder nog een overzicht van de vluchtschema en een hotellijst.

Verder een uitgewerkt dag aan dag schema van wat er zoal te doen is. Ook zitten er weer een aantal kaartjes en stadsplattegronden bij om de weg te vinden.

Ook nog een boekje met algemene info over Chili.

Vanavond alles eens gecontroleerd, en dat bleek nodig. Op de tickets voor de vluchten van Kristine staat haar voornaam fout ( Christine ipv. Kristine). Dat wordt morgen bellen naar SNP voor een nieuw ticket, want door de strenge controles op de vliegvelden valt dit niet te riskeren. We moeten in totaal 10 x inchecken en je kan er zeker van zijn dat er ergens een zit die strikt volgens het boekje werkt.