Zaterdag, November 22
Vandaag was het vanochtend zwaar bewolkt maar het klaarde al snel op en het werd een prachtige dag, het was zelfs warm te noemen. Met de auto naar de rand van het park gereden en daar een boottaxi genomen naar Bark Bay en dan vandaar teruggewandeld naar Torrent Bay , zo een uur of 4 van baai naar baai. De baaien zijn wel gescheiden door enkele colletjes van 2 de kategorie en bij de heersende temperatuur en vochtigheid in het varenbos , was het behoorlijk zweten. Van Torrent Bay dan terug met de boottaxi naar Kaieteriteri. Een ijsje smaakt opperbest na zo een wandeling.
Morgen steken we de bergen over naar de westkust, soms ook wel wetcoast genaamd hier omdat het er erg veel regent, op sommige plaatsen tot 10 meter per jaar.
Maandag, November 24 , Punakaiki 20:00 h ,
Gisteren was het een tamelijk korte rit door de bergen naar de westkust, het was mooi zonnig en fris, de Bullerkloof was niet zo heel speciaal, ik heb er al mooiere en vooral spectaculairdere gezien. Van de Tasman bay naar de Tasman Zee is het ongeveer 250 km, even voorbij Westport, een oude koolmijnstadje, hebben we een ommetje gemaakt naar de zeehondenkolonie op de Cape Foulwind. Die heeft zen naam niet gestolen , de zeehonden zitten hier het hele jaar , maar we waren nog een beetje te vroeg, volgende maand worden er hier enkele honderden verwacht om te jongen. Het was wel de moeite , er waren er toch een 40 tal thuis en er zwemmen er hier overal voor de kust nog rond, we zijn er zelfs een op het strand tegen gekomen. Dan zijn we 70 km voortgereden naar ons hotelletje in Punakaiki, dit ligt aan de rand van het Paparoa National Park. Het is een heel leuk adresje, midden in de natuur en op 200 meter van de zee.
Even verderop liggen de Pancake Rocks, dat is een bezienswaardigheid vooral bij hoogwater wanneer de golven hoog opspuiten door gaten in de rotsen die ontstaan door de erosie van de kalkrotsen.
Vandaag zijn we in het park gaan wandelen langs de Pororari rivier die vlakbij het hotel in de zee uitmondt, het is een flinke kloof die prachtig begroeid is , eerst met palmen dan met varens en hogerop allerhande bomen, van tropisch tot landklimaat op enkele kilometers tijd. Tot nu toe is het weer hier prima, zonnig maar er staat een frisse zeebries.
In de rivier is ooit nog naar goud gezocht in de 19 de eeuw, dit heeft deze streek toen rijk gemaakt, maar het mooie liedje heeft niet lang geduurd. En wij hebben ook nog niks gevonden, maar we zoeken voort.
Voor de jarigen morgen, Bart en Katrien , van harte gefeliciteerd en nog vele jaartjes. De cadeau krijg je later wel.
Groetjes
Woensdag, November 26 , Franz Jozef 19:00 h
Via Greymouth langs de kust zuidwaarts naar Shantytown gereden, dit is een replica van een oud gouddelversstadje, maw. een soort Bokrijk. Ze hebben er ook enkele 100 jaar oude lokomotieven die nog rijden ook Je kan een ritje maken op een oud spoor dat nog voor de ontginning van de bossen is gebruikt. Verder zowat alles wat je in zo'n stadje kan verwachten een kerkje , een pub, een hotel, enkele winkeltjes, de bank en ook een hoerenkot en nog wat van alles. Er was ook een deel dat Chinatown heette ter nagedachtenis van de honderden chinezen die hier vorige eeuw in erbarmelijke omstandigheden leefden en wroetten in de grond naar goud in de hoop om rijk te worden. Je kan je geluk ook proberen , uiteraard tegen extra betaling, door zelf met een pan het goud uit het zand te winnen. We hebben wat schilfertjes goud gevonden, maar rijk wordt je er niet van.
Dan verder naar Hokitika waar we de jadefabriekjes bezocht hebben, ze maken hier erg mooie dingen van volgens de oude maori motieven.
Dan verder naar Franz Jozef, dit dorpje dankt zijn naam aan Cook die de gletsjer noemde naar zijn keizer. Nu is het een toeristisch plaatje aan de voet van de gletsjer die van hoog in de bergen naar beneden glijdt. Hij eindigt nu op zo'n 300 m boven de zeespiegel maar vroeger liep hij helemaal tot aan de zee, +/- 15 km verder. Toen we hier aankwamen lagen de bergen nog dik in de wolken maar tegen een uur of zeven zagen we de toppen van de Zuidelijke Alpen liggen, ze blonken in de avondzon en kleurden helemaal oranje, heel mooi.
Van morgen was het na een koude nacht schitterend weer, geen wolkje aan de hemel. We zijn dan te voet naar de voet van de gletsjer gewandeld , de voet ziet wel grijs van het puin maar bovenop is hij mooi blauw-wit. Tegen de middag zijn we naar een volgende vallei gereden waar de Fox gletsjer lag te schitteren. Die ziet er indrukwekkender uit omdat hij veel stijler naar beneden stroomt en minder grijs is. Na de middag nog rond Lake Matheson gewandeld door een mooi bos, de vogels hadden een dagje vrijaf denk ik want ze lieten zich niet zien maar wel horen. Dan nog even laten uitwaaien op het strand. Het lag bezaaid met grote boomstammen en heeft grijs zand met een hoop keien ertussen. Daarna was het tijd om terug naar huis te rijden. En nu is het tijd voor een goede pint, ze hebben het van de engelsen geleerd dat is te merken maar sommige soorten zijn wel lekker, mijn favorieten zijn Speights Old Ale en Montheith Black, en voor Kristine is het Ginger Ale , schol.
Vrijdag, November 28 , Queentown, 17:00h
Gisteren vroeg vertrokken ( 8:00 ) en verder zuidwaarts gereden, het was 's morgens redelijk goed weer en het uitzicht op de gletsjers was goed. In Haast nog een zonnig terrasje gevonden. Dan dwars door de bergen naar Wanaka. Hoe hoger we kwamen hoe kouder het werd. De pas zelf is maar ongeveer 800 m hoog en rijdt erg gemakkelijk. In Wanaka stond een ijskoude zuidenwind, het was maar een graad of twaalf denk ik. Verder via Arrowtown naar Queenstown, in totaal ongeveer 420 km. Arrowtown is een oude stadje dat nog bestaat van vorige eeuw toen alles om het goud draaide. Nu is het volledig geklasseerd en is het een grote toeristische attractie met erg veel (dure ) winkeltjes. Het stikte er van de japanese en koreaanse toeristen, die voeren ze aan met bussen te gelijk, vermits die zeer weinig engels kennen, blijven die steeds als een kudde schapen rond hun gids - tolk hangen.
Queenstown ligt aan het tweede grootste meer, het Wakatipu meer , het ligt tussen twee bergketens in. In de winter is dit het belangrijkste skioord van het land. In de zomer is het de 'place to be' voor al wie niet genoeg krijgt van avontuur. Jetboten, raften, bungyspringen, valschermspringen, parasailen en nog veel meer en dat alles voor erg hoge prijzen.
Gelukkig kan je hier ook rustig wandelen in de rondliggende parken. We zijn vandaag naar Glenorchy gereden. In de LOTR film was dit het decor voor een groot deel van deel twee. We zijn gaan wandelen in Lotharien , daar waar de elfen woonden , maar ik denk dat ze allemaal naar Auckland zijn voor de premiere van gisteren , want we hebben er geen gevonden. Toch ook een mooi bos zonder elfen , hobbits en orcs.
Morgen gaan we voort naar het zuiden naar Te Anau om van daaruit de Milfordsound te bezoeken.
Zaterdag, November 29 , Te Anau, 17:30.
Na een stevig ontbijt vertrokken uit Queenstown. We zijn dan gaan bungyspringen van de Kawerau brug (43 m ) , 't is te zeggen gaan kijken naan de springers. We zijn wel een beetje gek maar nog niet zo gek om zoiets te doen. Er zijn anders kandidaten genoeg, ze staan aan te schuiven.
Daarna een deel van de Otago wijnroute gedaan , de wijn is goedgekeurd, de pinot gris en chardonay van de Gibsson valley zijn aan te bevelen. De bijhorende kaas smaakte ook lekker. Dan verder naar Te Anau langs een brede vallei met veel schapen en herten.
In Te Anau naar het natuurcentrum geweest, dat viel een beetje tegen, Gaia heeft hier nog werk. De takahe's die ze hier proberen te kweken zijn bijna uitgestorven, er zijn er maar een 200 meer van. Morgen gaan we naar de Milfordsound waar we een minicruise gaan maken. Verslag volgt maandag als we terug vaste grond onder de voeten hebben.
Maandag, December 01 , Te Anau, 15:00 u.
Juist terug uit de wondermooie Milfordsound Eerst een flinke rit van 120 km , eerst langs het Te Anau meer , het grootste en het diepste van Nieuw Zeeland. Onderweg een aantal korte wandelingen gemaakt naar watervallen en kloven en uitzichtpunten. Op het laatste uitkijkpunt hebben we ook kennis gemaakt met de kea. Dat is een soort bergpapegaai, enig in zijn soort, hij is erg inventief om aan eten te geraken, bedelen bij de toeristen is slechts een van zijn trukjes, de wandelaars in de bergen maakt hij soms het leven zuur door eten te stelen uit de tenten.
Dan gaat de weg door bossen steeds hoger totdat je precies tegen de berg gaat rijden. Ze hebben er wel een tunnel ingemaakt die je omlaag voert naar de andere kant van de berg. Dan via een aantal flinke zigzaggen naar beneden en ineens ben je aan de Milford Sound. Die werd tijdens de laatste ijstijd uitgeslepen door een enorme gletsjer.
We moesten nog een tijdje wachten op de boot en zijn dan nog even naar de Stirling falls gaan kijken die vlakbij naar beneden vallen.
Stipt op tijd vertrok de boot en werden meteen onthaald op een flink bord tomatenchampionsoep, en dat smaakte. Het was prachtig weer en de uitzichten op de loodrechte wanden van de sound waren prachtig, in Anita Bay kregen we de kans om wat te zeekayaken of bootje te varen. Dan naar een beschutte baai gevaren om te overnachten en dan konden we aan tafel. De kip was niet slecht en het dessert was heel lekker. Nog wat nagenietend van de zonsondergang die de besneeuwde bergtoppen deed roodkleuren en dan na een rustig avondje op de boot ging iedereen op tijd naar zijn kooi. Om 7 uur was het ontbijt klaar, spek en eieren ,ontbijtgranen en toast. Dan is het anker gelicht en zijn we in de door nevel gevulde sound op zoek gegaan naar zeehonden, er zaten er een hele boel op de rotsen en in het water speelden er nog heel wat.
Nadat we waren aangelegd de auto terug opgepikt en dan de lange weg terug, nog even een zijvallei in gereden en naar de Humboldt watervallen gaan kijken , die komt in drie trapjes naar beneden gedonderd, heel mooi.
Dinsdag, December 02 , Dunedin 21:30
Vanmorgen vroeg opgestaan en dan langs de Southern Scenic Highway naar Dunedin gereden , +/- 350 km . 's Middags direct ingechecked in het Stafford Gables Hotel , klinkt chick maar is gewoon de jeugdherberg, is wel een mooi gebouw van het begin van de eeuw. Dunedin doet zich als een echte stad voor met veel statige gebouwen, eigenlijk de eerste gezellige stad die we aandoen.
's Namiddags naar het Otago Schiereiland gereden dat gekend is voor zijn vogels , de oogst was niet gering : kelpmeeuw, witkopmeeuw, zwartsnavelmeeuw , zwarte zwaan , gewone- , bonte- , gevlekte- en Stewart eiland aalscholvers, koningslepelaar, canadese gans, witwangreiger, steltkluut, gewone en nieuw zeelandse zwarte scholekster, en eenden. En top of the bill de koningsalbatros die met zijn spanwijdte van meer dan 3 meter door de lucht zweeft, je kan die erg goed bekijken in het Royal Albatros Observatorium. Erg indrukwekkend, ze zaten nu te broeden, in januari komen de kuikens uit.
Morgen vertrekken we voor een laatste maal naar de bergen , naar Mount Cook , die met zijn 3700 m de hoogste is van Nieuw Zeeland. Tot onze spijt stellen we ook vast dat de reis er bijna op zit. Morgen niet vergeten de vlucht te herbevestigen. Ik hoop eigenlijk dat we niet terug geraken, ik zou het hier wel kunnen gewoon worden.....
Woensdag, December 03 , Mount Cook, 20:00 h.
Deze voormiddag Dunedin bezocht en wat geshopt. Is wel een mooie stad om wat in rond te lopen, is tussen 1880 en 1910 helemaal volgens een nieuw plan opgebouwd en is nu nog goed herkenbaar in de stijl van toen.
Dan langs de kust naar Moeraki gereden, een lekker visrestaurantje gevonden in de haven, een echte aanrader. Dan het nabijgelegen strand bezocht waar een aantal kogelronde reuzegrote stenen bollen liggen , sommmige wel 2m in diameter. Ze ontstaan vanzelf in de bodem door een geheimzinnig chemisch proces.
Dan de lange weg langs de Waikato rivier genomen richting de bergen. Al van een kilometer of 80 ver zie je de sneeuw op de toppen liggen. Hoe dichter je komt hoe indrukwekkender het wordt. Nu zitten we in Mount Cook Village aan de voet van de gelijknamige berg , gewoonweg schitterend. De Gletjsers blinken in de zon , en het is erg mooi en warm weer ( zie foto links boven ). Voor morgen voorspellen ze hetzelfde en dat is dus prima wandelweer.
Vrijdag, December 05 , Christchurch 16:30,
Gisteren was het schitterend weer in Mnt Cook, 's morgens vroeg te voet vertrokken naar de Hooker gletsjer, een tamelijk vlakke tocht via twee wiebelende hangbruggen door de vallei tot aan het gletsjermeer. De ijsbergen drijven er in rond, een beetje koud om te gaan zwemmen. Het uitzicht op mnt. Cook is indrukwekkend met 3754 m is het de hoogste berg van het land. Na een lekkere picknick terug gewandeld en moe en dorstig op een terrasje binnen gevallen. Een pint smaakt toch het lekkerst als je dorst hebt.
Dan met de auto naar de Tasman gletsjer gereden en naar het uitzichtpunt geklommen, viel niet mee na een wandeling van een uur of vijf . Toch nog een indrukwekkend uitzicht van de gletsjer en het meer aan de voet, Er stond wel een forse wind, een teken dat het weer aan het veranderen was. 's nachts heeft het flink geregend, maar vanmorgen was het terug droog. Vandaag is het erg warm en drukkend weer, +/- 26 graden.
Via de Inland Scenic Route naar Christchurch gereden, +/- 250 km lang. Na wat zoeken hebben we het hotelletje gevonden aan de rand van het stadspark. We zijn nu bezig aan de verkenning van de stad, Op het eerste gezicht is het een leuk centrum met veel terrasjes en winkeltjes en een levendige plein aan de kathedraal. Ze zijn de kerstbollen in de kerstboom aan het hangen , maar met dit weer doet dit toch niet erg kerstachtig aan. Iedereen loopt met een ijsje in short rond....
Zaterdag, December 06 , Christchurch 19:00,
Vanmorgen was het zwaarbewolkt en soms viel er een buitje. Na het ontbijt de auto in naar het Banks schiereiland via een hoop bochtige en erg steile wegen. Het schiereiland bestaat uit een aantal uitgedoofde vulkanen waarvan de kratermeren nu haventjes geworden zijn , de kraterwanden zijn bezaaid met schapen. Akaroa, het grootste haventje is erg mooi, het werd in 1840 door de fransen gesticht en dat is er nog wat aan te zien , de straatnamen zijn nog frans. Maar de fransen zijn hier al lang terug verdwenen. Onderweg wel een platte band gehad, er stak een duimdikke stok in en dat was niet zo gezond voor de band. Hertz zal blij zijn , de auto is erg smerig van het stof op de grintwegen vermengd met enkele druppels water en enkele vogelscheten, een grondige schoonmaakbeurt is dringend nodig.
We hebben op het noordeiland +/- 1800 km gereden en op het zuideiland ruim 3400 km. Welk eiland nu het mooiste is is niet gemakkelijk uit te maken , ze zijn nogal verschillend. Het Noordereiland is meer bewoond , zowel door Maori als pakeha ( blanken ) en heeft meer vulkanisch atracties, normaal is het klimaat er ook zachter. Het Zuidereiland heeft vooral veel natuurschoon te bieden en toch ook wel enkele mooie steden ( Dunedin en Christchurch). Het klimaat is hier normaal ook extremer , maar daar hebben we niet veel van gemerkt afgezien van enkele koude winderige dagen.
Morgen ( zondag ) middag worden we op de luchthaven verwacht en vertrekken we om 15:00 naar Singapore , we landen normaal gezien maandag rond 7 uur 's morgens in Amsterdam. En dan met de trein en bus verder naar huis.
Zondag, December 07 , Singapore 22:00,
Het eerste deel van de vlucht zit er op, nu nog 12 uur vliegen en we zijn in Amsterdam. Hopelijk hebben we wat minder last van turbulentie, boven Australie ging het soms op en neer en van links naar rechts. Van slapen komt er zo niet veel van.
De Sint is in Nieuw Zeeland niet langs geweest, we handen nochtans onze wandelschoenen klaarstaan met wortel en al, maar het heeft niet mogen baten. Hopelijk is hij thuis in Turnhout ons niet vergeten....