Kriskras door Argentinië.

Turnhout, 15-10

Het aftellen is begonnen, nog 21 dagen vooraleer we op 7/11 vertrekken naar Argentinië.

De salontafel ligt vol reisboeken en kaarten, de voorbereiding is in volle gang. Gisteren heeft Joker de E-Tickets voor de vluchten opgestuurd.

Dat we toch op reis gaan is lang niet zeker geweest. Op 13 maart werd Kristine opgenomen in het ziekenhuis. De diagnose was niet zo goed : eierstokkanker.

Na een reeks chemotherapiën, een zware operatie en terug chemo is de behandeling nu hopelijk definitief voorbij en kan het herstel beginnen.

Langs deze weg danken we dan ook iedereen die ons gesteund heeft in die moeilijke periode.

Argentinië stond al lang op ons lijstje van bestemmigen waar we nog eens naar toe wilden.

Nee, niet voor de tango maar wel voor de prachtige natuur.

Vermits we bij de reisorganisatoren niet direct iets naar onze goesting vonden, hebben we gekozen om het deze keer allemaal zelf te regelen. Vorige winter hebben we zowat alle reisgidsen uitgepluist en de grote lijnen van de reis bijeen gepuzzeld.

Vanuit de hoofdstad Buenos-Aires gaan we eerst zuidwaarts naar Patagonië, waar we een aantal natuurparken gaan bezoeken. Uiteindelijk belanden we dan in Ushuaia, de meest zuidelijkste stad van Zuid Amerika. Daarna vliegen we terug naar de hoofdstad. Vervolgens gaan we met de bus naar het warme noorden waar we weer enkele parken bezoeken. Eerst gaan we naar de moeilijk bereikbare Iberamoerassen en tot slot bezoeken we de Iguazu watervallen aan de braziliaanse grens.

Turnhout, 6-11

De laatste werkdag zit er op en de rugzakken staan klaar. Samen wegen die ongeveer 30 kilo. Hopelijk zijn we niet te veel vergeten.....

Morgennamiddag nemen we de trein naar Zaventem. En om 19:00 vliegen we naar Madrid. Dan is het even wachten want de volgende vlucht vertrekt pas om 1:25 naar Buenos Aires. Als alles goed gaat landen we daar om 10:40 lokale tijd.

De weerverwachtingen voor zaterdag zijn zeer warm, 32 °C, met kans op een onweer.

Buenos Aires, 8-11

Gisteren middag zijn we met de trein naar Zaventem gereden. Dat ging heel vlot.

De vlucht naar Madrid vertrok met 45 minuten vertraging maar dat was niet zo erg. We moesten toch nog wachten tot 1:30 eer de vlucht naar Buenos Aires vertrok. Dat was zowat de laatste vlucht die vanuit Madrid vertrok. De vlucht is stipt vertrokken en normaal verlopen. We hebben rond drie uur nog een diner gehad en tegen 6:00 lokale tijd kregen we al ontbijt. Dus van slapen is er niet zoveel in huis gekomen...

Rond 10 uur zijn we dan geland. De grensformaliteiten verliepen vlot en na enig wachten kwam de bagage ook van de band. Snel nog wat geld gewisseld en dan met de taxi naar het hostal. Vermits het zaterdag is ging dat verbazend vlot.

Na ons wat verfrist te hebben zijn we op pad gegaan om te lunchen. Vlak naast het hotel ligt een lokaal restaurantje waar de lokale specialiteit stond aangeprezen, een "chivito". We hadden geen idee wat het kon zijn. We hebben ons leven dan maar geriskeerd. Het bleek een lokale versie van een hamburger te zijn. Een broodje met een dunne lap steak, ham , kaas en een spiegelei. ook nog wat verse groentjes en gebakken ui met wat frietjes. Die laatste waren niet zo lekker, de rest viel wel mee en voor 5 euro kun je ook niet klagen.

Na de lunch met een taxi naar het enorme busstation gereden, hier vertrekken bijna alle lange afstandsbussen naar alle denkbare plaatsen van het land. We hebben tickets gekocht voor binnen 14 dagen als we naar het noorden vertrekken.

Nadien zijn we dan door het centrum terug afgezakt richting hotel. We hebben oa. het "roze huis" gezien waar de regering zetelt. Volgens een legende is die kleur een foutje van de schilders. Na de zoveelste bloedige revolutie werd het gebouw herschilderd, maar het bloed vermengde zich met de verf, vandaar ....

Vanmiddag is het helemaal uitgeklaard en het is ruim 30 graden en plakkerig weer. Veel terrasjes zijn we niet tegengekomen maar cafes zijn er genoeg.

Buenos Aires , 9-11

Gisteren hebben we wat uitgeslapen en dan rustig ontbeten op het terras van het hostalletje. De zon stond 's morgens al stralend aan de hemel gelukkig was er een zuchtje wind. Eerst zijn we naar de rommelmarkt geweest, veel volk , veel rommel en ook veel leuke hebbedingen. Op de hoek van een straat stonden ze de tango te dansen. Op de plaza dorengo zijn vele verkopers verkleed om de aandacht op hun winkeltje te trekken. Of dat veel helpt voor de verkoop weet ik niet maar het geeft wel leuke foto's.

Dan zijn we naar het Recoletakerkhof geweest. Dit kan je best vergelijken met het pere Lachaise kerkhof in Parijs. Al de mogelijke bouwstijlen van graftombes zie je er, van bombast tot zeer eenvoudig. Je kan hier alleen begraven worden als je tot de belangrijke families behoort. Evita Peron heeft hier ook een simpel optrekje.

Dan lekker gelunched op een schaduwrijk terras. De milanesa (gepaneerd kalfsvleeslapje) viel nogal groot uit, 30 cm lang en half zo breed. Als dessert kon er niks meer bij dan een koffie. We waren nog blij dat we geen parilla besteld hadden zoals aan het tafeltje naast ons. Dat was genoeg vlees voor een grote familie...

Dan zijn we met de taxi naar de dierentuin gereden, we waren niet de enigen die op dat idee gekomen waren. Het was er heel druk, veel families met kleine kinderen. Een tamelijk mooi park met heel wat dieren. Er is wel nog wat werk aan de info over de dieren.

's Avonds hebben we gegeten in de ViaVia. Het was weer lekker en het dessertje was zelfs heerlijk.

Vandaag vliegen we naar het zuiden. Richting Trelew om vandaar verder te rijden naar Peninsula Valdez. Daar logeren we een paar dagen en gaan we hopelijk veel beestjes vinden , oa. walvissen...

Puerto Piramides , 12-11

Maandagmiddag is het vliegtuig met een uur vertraging vertrokken naar Trelew. Dat ligt 1400 km zuidelijker aan de kust. Nadat we onze huurauto hadden opgepikt zijn we dadelijk doorgereden naar Puerto Piramides. Dit dorpje ligt op een schiereiland dat helemaal als nationaal park is erkend. Vooral langs de kust is er van alles te zien.

We hebben wel wat moeten zoeken waar het hotelletje lag, het zit nogal verscholen tussen de duinen. Maar het is wel een gezellig ding,het telt maar 3 grote bungalows en wordt gerund door een vriendelijke eigenares. Alleen spreekt ze wel erg moeilijk verstaanbaar spaans.... maar we trekken onze plan.

's Avonds is er in het dorpje niet veel te doen, de meeste toeristen komen hier alleen met de bus op dagtocht. Puerto Piramides is gekend voor de walvistochten die van hieruit georganiseerd worden. Die walvissen komen hier elk jaar hun jongen baren en nog enkele maanden zwemles geven. In december zwemmen ze dan naar de zuidpool.

Met een beetje geluk en een goede verrekijker kan je ze zien zwemmen vanaf het strand. Er zijn ook enkele uitkijkpunten vanwaar je een beter zicht hebt.

Gisteren zijn we naar de zeeolifantenkolonie van Punta Delgada geweest. Zeeolifanten zijn een soort uit de kluiten gewassen zeehonden met een rare slurfachtige neus. De mannetjes kunnen tot 9000 kg wegen en worden 5 meter lang. de vrouwtjes zijn maar half zo groot. Onderweg er naar toe kwamen we ook nog vanalles tegen : guanaco's , mara's , nandoes en nog een aantal andere vogels. Daartussen lopen ook nog een groot aantal schapen. Gans het schiereiland is opgedeeld in een 100 tal boerderijen die allemaal aan schapenteelt doen voor de merinowol. Het landschap is tamelijk vlak en dor, met veel doornachtige struiken. Bomen zie je alleen rond de boerderijen. In een van die struiken zagen we een zeer grote nest, het bleek van een roodrugbuizerd te zijn die daar met jongen zat.

's Avonds zijn we met de boot op walvisjacht geweest. En we hebben heel wat foto's geschoten. We hebben er heel wat gezien. Het zijn flinke beesten van 15 meter lang en ons bootje was maar 7 meter lang ... Gelukkig is dit een erg rustige soort die goed gewoon zijn aan de toerboten. Soms komen ze zo kort bij dat je ze bijna kan aaien. Niet dat het zulke mooie beesten zijn, maar ze kunnen wel mooi met hun grote staart zwaaien. Tot slot kregen we nog een bloedrode zonsondergang.

Vandaag zijn we met de auto gans het schiereiland rondgereden, ongeveer 200 km grindwegen. We hebben terug verschillende kolonies zeeolifanten en zeeleeuwen gezien, en ook een kleine pinguinkolonie. De zeeleeuwen zijn heel wat kleiner dan de zeeolofanten maar de mannetjes zien er met hun manen toch indrukwekkend uit, ze zijn ook veel actiever en lijken meer op onze zeehonden.

Morgen rijden we terug naar Trelew.

Trelew, 13-11

Gisteren nog eens gaan eten in het beste van de twee restaurants (die 's avonds open zijn) dat Puerto Piramides rijk is. We aten er mariscos con Arroz , een soort argentijnse paella. Zoals gewoonlijk was het weer een grote portie, van honger zal je hier niet gauw omkomen. Zeker als je er nog een dessert bij neemt. Gaan eten kost voor 2 met een flesje wijn ongeveer 35 euro.

Vanmiddag was het zelfs nog goedkoper. We hebben een Tenedor Libre bezocht , dat is een soort zelfservice restaurant waar je kan eten zoveel je wil voor een vaste prijs. Voorgerecht, hoofdgerecht en dessert met een frisdrank voor 12 euro pp. Sommige argentijnen gingen zelf drie keer een schotel vlees halen van de barbecue.

Vanmorgen zijn we laat opgestaan en hebben nog rustig in het zonnetje op ons terras ontbeten. Dan alles ingepakt en dan naar Puerto Madryn gereden. Dat is de meest zuidelijke badstad van het land. Gaan zwemmen zat er vandaag niet in , er staat een frisse zeebries die het onaangenaam koud maakt op het strand.

Na de lunch zijn we verder gereden naar Trelew. Dat is een echt oud stadje ( 122 jaar ). Hier en daar staan nog wat oude houten gebouwen van het begin van de vorige eeuw. We logeren in het hotel Touring Club. Toen het in 1926 gezet werd was het het chiqueste hotel van de stad. Nu heeft het nog steeds veel charme, vooral de bar is erg mooi. De kamers zijn eenvoudig maar erg netjes.

Deze namiddag hebben we het mooie paleontologisch museum bezocht. Hier staat een grote collectie dino- en andere saurussen die in Argentinie zijn opgegraven. De grootste was de argentosaurus, een klepper van 140 ton en 35 meter hoog. We hadden een rondleiding in het argentijns met italiaanse tolk. Ze waren soms evengoed te verstaan. De spaanse 'll' klank spreken ze hier uit als 'sj' , ook nog een paar andere klanken zijn verdraaid, dat maakt het soms erg moeilijk om het argentijns spaans te verstaan.

Trelew , 14-11

Gisterenavond zijn we nog gaan eten in een van de betere restaurants. Eindelijk patagonisch lam op de menu gevonden. Boven de barbecue hing een half schaap. Wij hebben het bij een stoofpotje met lam gehouden, en dat smaakte lekker samen met een lekker flesje wijn.

Deze ochtend was het grijs en regenachtig. We zijn naar Punto Tombo gereden, 120 km ten zuiden van Trelew. De laatste 40 km waren in plaats van stoffig nu erg modderig en glibberig. Nonkel Bart kan hier wat komen oefenen in de modder om in het vervolg niet meer vast te rijden in een plasje.

In Punto Tombo is de grootste pinguinkolonie van het vaste land te vinden. Er zitten 200.000 nesten van de magelhaenpinguins. Ze zijn volop aan het broeden, om de jongen te zien waren we wat te vroeg. Het zijn witzwarte beestjes van ongeveer 60 cm met een beetje rood rond de stevige snavel. Die weten ze trouwens ook te gebruiken om opdringerige fotografen op afstand te houden, vraag het maar aan Kristine die heeft het aan de lijve ondervonden. Gewoonlijk leggen ze 2 eieren in een nest in de grond, vaak onder een struik.

Langs een pinguinstrade komen ze uit de zee aangewaggeld op zoek naar hun nest of andersom om te gaan eten. Spijtig dat het zo slecht weer was anders waren we er wel wat langer gebleven. Vanmiddag zijn we teruggekomen langs Gaiman. Dat is een stadje dat door mensen van Wales is gesticht, de taal wordt er nog steeds gesproken. Ze houden ook de traditie van english hightea in ere. Lekker gebak vind je trouwens overal.

Morgen moeten we er vroeg uit, we moeten al om 7:00 u op de luchthaven zijn om de auto in te leveren en in te schepen voor een vlucht naar El Calafate. Dat is een stadje dat 2 uur zuidelijker vliegen ligt aan de voet van de Andes.

El Chalten , 16-11

Gisteren morgen om 6:00 uur opgestaan. Snel naar de luchthaven gereden en de auto ingeleverd. Inchecken ging vlot maar de vlieger was er nog niet. Met een halfuur vertraging zijn we vertrokken. Twee uren vliegen later in El Calafate aangekomen, Voor het landen hadden we een mooi uitzicht op de besneeuwde toppen van de Andes. Het was er zonnig maar fris, er stond een frisse valwind. Een nieuwe auto opgepikt , een Renault Clio deze keer.

Ons volgend hotel ligt in El CHalten, 220km van El Calafate, aan de voet van de Andes.
Het landschap is hier helemaal anders, eindeloze steppe met veel gras en hier en daar wat struiken. Hier en daar zie je ook wat koeien en schapen. Halfweg hebben we gelunched in een oude afspanning, La Leona. Vroeger duurde de tocht te paard vanaf de zee tot hier 30 dagen, wat is reizen nu toch gemakkelijk...

Na de middag zijn we voortgereden naar El Chalten. De besneeuwde bergen kwamen steeds dichterbij, echt indrukwekkend. El Chalten ligt aan de voet van de Fitz Roy (3400 m ) en de Cerro Torre (3100 m). Voor de Andes zijn dit maar kleine bergjes mar voor de bergbeklimmers heeft het zeer lang een uitdaging geweest om eerst boven te geraken. De Everest is makkelijker te beklimmen. Het probleem hier is het grillige weer en de zeer steile berg, het is echt een piek die in de hemel steekt en die bedekt is met een dikke laag ijs.

's Avonds was het erg koud en er stond een sterke wind, de bergen waren in de wolken verdwenen en het regende een beetje.

Vanochtend was het echter zonnig en zagen we de Fitz Roy al vanuit onze kamer. Goed warm ingepakt zijn we met de auto op pad gegaan, verder de vallei in. De weg gaat door mooie bossen langs verschillende watervallen en meren. We hebben verschillende kortere wandelingen gedaan en ondertussen ijverig gevogeld. Aan het Lago Desierto, vlak bij de Chileense grens, zijn we een uur naar boven geklauterd. Naar de Huemel gletsjer. Boven aangekomen hadden we een mooi uitzicht op de gletsjer en het muntgroene meer. Een ideale picknickplaats.

Vanmiddag nog naar de Mirador del Condor gewandeld van waar je een schitterend zicht hebt op de bergen en het dorpje. De condors lieten zich hier niet zien maar we hadden ze eerder op de dag al zien zweven.

Van al dat wandelen krijg je grote dorst, en die gaan we lessen in de microbrouwerij, waar ze erg lekker bruin bier maken.

El Calafate , 17-11

Van El Chalten naar El Calafate gaat de weg langs twee zeer grote meren, Lago Viedma en Lago Argentino. Ze zijn ongeveer 100 km lang en 10 a 15 km breed, en worden gevoed door het smeltwater van enkele tientallen gletsjers. Die vloeien uit de grote ijskap die hier bovenop de Andes ligt. Door de wolken die van de Stille Oceaan over de Andes worden gedreven valt er erg veel sneeuw op de hellingen. Door de jaren en het gewicht van die sneeuw ontstaan dan de gletsjers. Lago Argentino is trouwens het grootste meer van Argentinie, het water is ijskoud want er drijven steeds ijsbergen in.

Morgen gaan we de Perito Moreno gletsjer bezoeken, 't is te hopen dat het weer zo mooi blijft. Vandaag was het zeer zonnig met een stralend blauwe hemel en weinig wind en ongeveer 18 graden. Prima ijsjes weer.

El Calafate is heel wat groter dan El Chalten, het is er gezellig druk met vele winkeltjes met de nodige prularia en souvenirs. Maar om een picknick bijeen te scharrelen is het beter uitgerust.

El Calafate , 18-11

Vanmorgen zijn we naar het nationaal park Los Glaciares gereden , 85 km ten westen van EL Calafate. Hier ligt de meest gekende gletsjer van Argentinie, de Perito Moreno gletsjer. Die mond uit in Lago Argentino en dit is een van de weinige gletsjers die jaarlijks nog aangroeit. We zijn hem eerst met de boot gaan bekijken, vanop het water heb je beter zicht op de grootte. Hij is 5 km breed en 60 m hoog, hij schuift dagelijks 3 meter voort. Er vallen voortdurend brokken ijs af met veel gedonder en gekraak. Na de picknick hebben we hem nog te voet gaan bekijken vanop een aangelegd wandelpad. Vanaf de uitkijkpunten heb je prachtig zicht op het kleurenspel in alle tinten blauw.

Vandaag was het 's morgens bewolkt maar 's middags kwam de zon er door.

Onderweg hebben we ook veel vogels gezien, van alles wat: flamingo's, ganzen , een arendbuizerd , caracara's , parkieten en nog een heleboel andere ....

El Calafate , 20-11

Gisteren zjin we in de richting van Lago Roca gereden. Dat ligt in een mooie vallei met grote boerderijen en veel schapen en koeien. Dit is het groenste stuk van Patagonie dat we al gezien hebben. Het stikt er ook van de hazen die zich te goed doen aan paardenbloemen. Gans de weiden zien er geel van. ´s middags een prachtige picknickplek gevonden, aan het meer met zicht op de bergen. Het weer was prachtig lekker warm en zeer zonnig.

´s Avonds gaan eten in een vinotheek, meer dan honderd soorten wijn staan er op de kaart. Best wel moeilijk kiezen want een kenner van argentijnse wijn ben ik (nog) niet. De prijzen liepen op tot 500 euro de fles, gelukkig stonden er ook betaalbare wijnen tussen. Het schaap was ook lekker en ging prima bij de wijn. Die is hier gewoonlijk aan de straffe kant, 14.5 graden is geen uitzondering.

Vandaag vliegen we naar Ushuaia, helemaal in het zuiden van het land. Veel verder kan je niet, tenzij je de boot neemt naar Antarctica. Het weer schijnt er ook niet slecht te zijn, 15 graden , zonnig met af en toe een buitje. Ons hoor je voorlopig niet klagen van het weer.

Ushuaia , 21-11

Gisteren na een uurtje vliegen goed aangekomen in Ushuaia. Het was wel een vlucht met veel turbulentie en een spectaculaire landing op een schiereiland. Bij het landen hadden we een mooi uitzicht op het Beagle kanaal en het laatste eindje Andesgebergte. Er ligt nog vrij veel sneeuw, zelfs tot op 400 m hoogte. Na het inchecken in het leuke hotelletje met maar 10 kamers, zijn we het stadje gaan verkennen. Van de oude huizen blijft er niet veel meer over, overal is men aan het verbouwen en vernieuwen. In de haven hebben alle toeristenbureaus hun kantoortje, dat is gemakelijk om al de aangeboden activiteiten te vergelijken. We hebben ook al ineens een boottochtje voor vandaag geboekt.

's Avonds zijn we voor de verandering eens vis gaan eten. Het was een merluza negra, een diepzeevis, die perfect gegrild was. Zoals gewonlijk was het weer een flink stuk.

Vanochtend warm ingepakt ( 5 lagen ) om 10 uur ingescheept op een piepklein bootje met 8 andere toeristen. 2 fransen , 2 argentijnen , 2 spanjaarden, 2 italianen en 2 belgen. De voertaal was spaans, maar dat was voor ons niet zo een probleem, ons argentijns gaat erop vooruit. Het verstaan toch want spreken doen we nog in het castilliaans.

Er stond een flinke bries en het was licht bewolkt, af en toe kwam er een straaltje zon door, dus goed weer voor hier. Eerst zijn we naar het eiland Alicia gevaren waar een kolonie zeeleeuwen en koningsaalscholvers wonen. Met ons klein bootje konden we er erg dichtbij. Dan zijn we naar het Isla H gevaren waar we aan land zijn geklauterd. We hebben met de kapitein als gids op dit beschermd natuurgebied een uurtje gewandeld. De natuur is er erg mooi, met allemaal speciale planten die aan dit extreme klimaat zijn aangepast. Bonsai boompjes en veel mossen en varens. Er zit ook een kolonie rotsaalsscholvers die ijverig zaten te broeden. Op het eiland leefden vroeger , voor 1900 , ook Yamana indianen. Die leefden van de vangst van walvissen en zeeleeuwen. Op verschillende plaatsen kan je hun oude schuilplaatsen nog vinden. Zij vaarden in grote kano's met heel hun hebben en houden, en zelfs een vuurtje in de woelige wateren van het Beaglekanaal.

Vanmiddag zijn we het museum van El Fin del Mundo gaan bezoeken. Veel uitleg over de geschiedenis van Tierra del Fuego en zijn bewoners.

Ushuaia 22-11

Gisteren avond hebben we de cullinaire specialiteit van Ushuaia uitgeprobeerd, de koningskrab. Dat zijn beestjes die een meter groot kunnen worden. Je vind ze op de menu in alle variaties, zowel als voorgerecht of hoofdschotel. Voor de grote eters kan je ook een levende hele bestellen, 60 euro te betalen, per kilo uiteraard. We hebben het maar bij een voorgerecht gehouden en dat viel goed mee.

Vanmorgen met een busje met 15 andere toeristen naar Harberton gereden, Dat is de oudste estancia ( = boerderij ) van Tierra del Fuego. Ze werd in 1880 gebouwd door britse missionarissen die de wilden kwamen bekeren. Ze wordt nu gerund door de afstammelingen van de vierde generatie. Ze is gelegen aan een beschutte baai aan het Beaglekanaal en ze beslaat een derde van Tierra del Fuego. Er hoort ook een eiland bij waar je met een bootje naar kunt om de pinguins te bezoeken. Er wonen twee soorten, de magelhaenpinguin, die we al eerder hadden gezien, en de ezelspinguin. Die laatste dankt zijn naam niet aan zijn lange oren maar aan het geluid dat op balken lijkt. Het weer was vandaag tamelijk grillig, fris met weinig wind en af en toe een buitje. Vanmiddag kregen we een beetje zon.

Morgen gaan we wandelen in het nationale park Tierra del Fuego dat 10 km verder ligt.

Ushuaia 23-11

Gezien het huidige weer in Belgie , zullen we niet klagen over het weer. Het was vandaag overwegend zonnig, maar zeer fris en winderig met enkele hagelbuien.

Vanmorgen met een busje naar het nationale park Tierra del Fuego gereden. Dat ligt westelijk van Ushuaia en grenst aan Chili. We hebben gewandeld langs de sendero costanera van de Bahia Ensenada naar Bahia Lapatia, ongeveer 14 km. Het pad loopt langs de kust, maar soms moet je wel over kliffen klauteren. Geen wandeling om met de gepensioneerden te doen. Het loopt hoofdzakelijk door dichtbegroeid lengabos (soort berk). Ertussen staan veel kleine bloempjes en varens. De bomen zijn begroeid door baardmossen. Je ziet ook veel paddestoelen die als een parasiet op de stam van de bomen groeien, met de jaren geeft dit een houterige verdikking rond de stam of takken.

Aan Bahia Lapatia eindigt de hoofdweg, RN 3 , op 3079 km van Buenos Aires. Dit is ons zuidelijkste puntje van onze reis door Argentinie. Hier hebben we het busje terug genomen naar Ushuaia. De frisse pint in ons stamcafe smaakte. Ze hebben er zelfs Stella, maar gelukkig ook een eigen brouwsel.

Morgenvroeg vliegen we terug naar Buenos Aires om vandaaruit verder naar het noorden te gaan op zoek naar warm weer.

Buenos Aires, 24-11

Niet veel nieuws vandaag. De vlucht vertrok voor de eerste keer op tijd en alle bagage is in Buenos Aires aangekomen.

We zitten hier nu te zweten in het ViaVia Hostal in Buenos Aires. Het is broeiend warm , zeker 30 graden. De ijsjes smaken. Er is erg veel keus, dat hebben ze waarschijnlijk aan de vele italiaanse imigranten te danken. De ViaVia ligt in de San Telmo wijk, dat is een van de oudste van de stad. Er staan nog veel oude huizen van rond 1900 en in de wijk wordt er veel gerestaureerd. Er verschijnen veel nieuwe hippe zaken en veel leuke restaurants.

Morgenavond nemen we de nachtbus naar Mercedes in het noorden van het land. Van daar gaat het voort naar de Ibera moerassen, dat is de Argentijnse versie van de bekende Braziliaanse Pantanal. Of ze daar al Internet hebben weet ik niet, want we logeren er in een klein dorpje.

Posadas 29-11

Hier in Posadas is er wel internet en het gaat zelfs erg snel.

In Buenos Aires hebben we de dag doorgebracht in het Parque Costanera Sur, dat is een groot park vlak aan het water waar het wat frisser was en rustiger dan in de drukke stad. Ondanks de nabijheid van de grootstad (16 miljoen mensen) is dit een echt natuurpark waar erg veel te zien is, vooral veel vogels. We hebben er meer dan 40 soorten gevonden. Verder wordt er in het park erg veel gejogd, en dit bij ruim 30 graden in de volle zon. Het was al zweten als je slenterend door het park loopt.

Om 20:10 de bus genomen naar Mercedes. Het busstation is erg groot en zijn 75 perrons waar zowat alle 10 minuten een bus vertrekt. Op grote inlichtingen borden wordt je zoals op een luchthaven op de hoogte gehouden wanneer de juiste bus er is. We hadden een 'coche cama' geboekt, dat is een luxe aircobus met allemaal bussiness class vliegtuigstoelen, die je 160 graden kan platleggen. We hebben redelijk goed geslapen en zijn rond 6:00 aangekomen in Mercedes. Daar stond een taxichauffeur een toerist te zoeken die in hetzelfde hotel moest zijn als wij. Na enig overleg met die toerist, een fransman die nauwelijks een woord engels sprak en al helemaal geen spaans, zijn we mogen meerijden als we de kosten van de taxi deelden. Dit was een meevaller want anders moesten we nog een busje nemen die er minstens 3 uur over doet om de 120 km af te leggen naar Carlos Pellegrini. De taxi was een confortabele pickup die dit ritje over de stoffige weg in 2 uur aflegde. Tegen 9:00 waren we in het hotel en kregen zelfs nog een ontbijt. Onderweg hadden we al enorm veel vogels gezien.

Los Esteros del Ibera is een waar paradijs voor vogelaars. Het is een groot moerasgebied , half zo groot als Belgie, dat bestaat uit enkele grote meren en veel moerassen en natte weidegebieden. Aan de rand van dit gebied liggen grote boerderijen die vooral koeien kweken. Er wordt ook graan , mais en rijst geteeld. Carlos Pellegrini zelf is een stoffig dorpje waar ongeveer 600 mensen wonen , maar het is wel het centrum van dit grote gebied. Er is maar 1 telefoon in het dorp waar je boodschappen kan doorgeven. Recent heeft men er ook een GSM mast neergepoot. We logeerden in de Irupe Lodge die gelegen is aan het meer. Het bestaat uit een tiental bungalows in een tuin en een centraal gebouw met het restaurant en de receptie. Er is zelfs een zwembad, weliswaar met verdwaalde kikkers. Die hebben we er maar uitgezet. In de tuin lopen ook een paar capibaras rond. Dat zijn een soort grote cavias , tot 60 kg , die de gazon korthouden.

's Avonds zijn we gaan bootje varen op het meer. We hebben eerst in het bezoekerscentrum een interresante video gezien die het ecosysteem goed uitlegde. Dan was er een wandeling in een stuk bos waar soms apen zitten , we hebben ze echter niet gevonden. Dan zijn we verder gevaren naar de drijvende eilanden, waar we veel vogels hebben gezien en ook twee all¡gatorsoorten.

's Anderendaags 's morgens zijn we nog eens gaan varen in de andere richting maar hier was heel wat minder te zien. Verder een luie namiddag aan het zwembad. En nog wat rondgewandeld in het dorpje. Er zijn twee bar- restaurants en zelfs een ijsjeszaak, die laatste hebben we maar niet geriskeerd.

Het eten in de lodge was erg lekker, eten wat de pot schaft maar ze kunnen wel goed varieren met de weinige ingredienten die ze hebben. Er is bijna altijd kaas in verwerkt.

Gisteren nog een luie dag doorgebracht in de buurt van het dorpje. We waren van plan om te gaan fietsen en hadden een tandem op de kop getikt. Alleen was dat niet zo een bijster goed idee. Met twee op een fiets fietsen op wegen die soms meer op een zandbak leken ging niet zo goed. veel verder dan een paar kilometer zijn we niet geraakt. We liepen er uiteindelijk meer naast dan dat we erop zaten. We hebben onderweg wel weer heel veel vogels gezien. Je hebt ze hier in alle kleuren. Vooral de knalrode rode tiran en de roodkuifkardinaal vallen erg op. De meest lawaaierige is de rosse ovenvogel, die hoor je hier de ganse dag. Hij maakt zijn nest , in de vorm van een stenen pizzaoven, op de gekste plaatsen , in de bomen , op elektriciteitspalen, op daken. Op die palen zie ook veel spechten die er gaten in kappen. Vroeg of laat geeft dit zeker storingen.

Vandaag samen met de franse toerist met een 4x4 pickup naar Posadas gereden, De weg was op sommige plaatsen erg slecht , de 4x4 is een paar keer van pas gekomen. Met droog weer als vandaag was het soms al erg genoeg , maar met regenweer is het nog veel erger. Dan duurt dit ritje van 240 km soms 6 uur, nu ongeveer 3 uur. De chauffeur was dit soort wegen goed gewoon en reed flink door.

Posadas is de provinciehoofdplaats van de Misiones provincie, het is een stad van 80.000 inwoners. De straten zijn beplant met bomen, waarvan er veel in de bloem staan.

Morgen vertrekken we met de bus naar Iguazu, onze laatste stop op de reis door Argentinie.

Iguazu, 1-12

pfff wat is het weer heet vandaag. In Posadas was het zaterdag om 22:00 uur nog 31 graden, en zondagmorgen was het gezakt tot 29 graden. Omdat de airco meer lawaai produceerde dan koelte hebben we erg slecht geslapen.

Een bus vinden om de 300 km naar Iguazu te overbruggen was geen probleem. Alleen hadden we beter niet de eerste gepakt die vertrok. Dat bleek een echte stopdienst te zijn die in elk gehucht en dorp stopte. Na een tijdje begon de motor nog warm te lopen ook, daardoor ging het nog wat trager. Op de koop toe vloog er nog een steen door een zijruit waardoor het erg warm werd in de bus. Na ongeveer 6 uur zijn we moe en bezweet aangekomen in Iguazu. Gelukkig heeft ons hotel een zwembad, en dat deed deugd. Het hotel ligt een eindje buiten het centrum in een grote tuin en heeft 10 kamers die allen rond het zwembad liggen.

Iguazu zelf stelt niet veel voor, het centrum beslaat 3 stratenblokken rond het busstation. Veel keus aan restaurants is er ook niet.

Na een goede nachtrust en uitgebreid ontbijt op het terras zijn we met de lijnbus naar het nationaal park Iguazu gereden waar de beroemde watervallen liggen. We hebben ze vandaag vooral van boven bekeken. Eerst met het treintje naar de Garganta del Diablo (duivelskloof) gereden. Dat is de grootste waterval. Je wordt er aardig nat als de wind verkeerd staat. Maar bij deze temperatuur is dat niet zo erg. Dan zijn we met een rubberboot teruggevaren. Dat was zalig rustig zonder de horden kwebbelende toeristen. We hebben enkele kaaimannnen en wat waterschildpadden gezien. Na de middag hebben we het bovenste wandelcircuit gevolgd. Je hebt zicht op vele grote en kleinere watervallen . In het oerwoud zwierven er ook nog wat coatis rond, dat zijn een soort neusberen met een lange gestreepte staart.

Daarna zijn we het zwembad weer gaan opzoeken.

Iguazu, 3-12

Gisteren terug naar het natuurpark en de watervallen geweest. Die watervallen liggen op de grens van Argentinie en Brazilie. Er zijn er ongeveer 275 , vele kleine en enkele zeer grote. De totale breedte is ongeveer 2500 m. Er dondert een enorme massa water 80 m naar beneden, normaal ongeveer 3500 kubieke meter per seconde. Omdat het de laatste tijd veel geregend heeft in Brazilie was dit gisteren 3 keer zoveel.

Trouwens gisteren morgen regende het een beetje, daarna is het weer veranderd en het is nu aangenaam warm en veel minder drukkend. Het was dus goed wandelweer. We hebben gisteren de minder drukke gedeelten van het park verkend. De muggen waren hier ook actief, ze leken wel verzot op de DEET. Doordat het minder zonnig was waren er veel minder vlinders dan de dag voordien. Je hebt ze hier in alle kleuren van de regenboog, sommige zijn wel 15 cm groot.

Vandaag is het onze laatste dag vakantie want morgen begint de terugreis naar huis.

Buenos Aires, 5-12

De laatste dag in Iguazu is een beetje een luie dag geworden. 's Morgens zijn we naar het drielandenpunt gaan kijken, Argentinie , Brazilie en Paraguay. Op het drielandenpunt gaan staan lukt niet , dat ligt midden in het water. De Iguazu stroomt hier in de Parana , die laatste is een erg brede rivier en tegen dat hij aan de zee is , 1300 km verder , vormt hij een indrukwekkende delta waaraan ook Buenos Aires gelegen is.

Aan het drielandenpunt zijn er ook veel souveniershops, voor weinig geld kan je er mooie dingen kopen. Vooral veel dingen gemaakt uit rhodocrosiet, de lokale halfedelsteen. Maar ook veel mate potjes en mate zelf. Mate is een soort thee dat de argentijnen de ganse dag door drinken. Altijd zijn ze op weg met hun thermos warm water en een zakje met de mate blaadjes.

Na de middag zijn we naar een guarani dorpje gewandeld, dat zijn indianen die een beetje naast de argentijnse maatschappij leven en vooral aan landbouw doen. Ze telen vooral maniok , mais , bonen en zoete aardappelen. Zij hebben de argentijnen mate leren drinken en hebben een grote kennis van natuurgeneeskunde. Ze hebben een tweetalige school en een katholiek kerkje.

's Avonds zijn we nog eens van de surubi, een soort katvis uit de Paranarivier , gaan smullen. Ze bereiden die oa. met een smakelijke roquefortsaus en met een goede fles sauvignon blanc smaakte dat lekker.

Gisteren morgen zijn we dan terug gevlogen naar Buenos Aires. Bij het opstijgen maakte de piloot een extra rondje om de watervallen vanuit de lucht te kunnen bewonderen. Van bovenuit zie je beter hoe groot en breed ze wel zijn. Er hangt ook altijd een (water)rookpluim boven de Garganta del Diablo.

We zitten nu terug in het ViaVia Hostel, de buurt begint al wat thuis te voelen. Het drukke verkeer was wel even wennen. Wanneer je hier veilig kan oversteken als voetganger is me nog altijd niet duidelijk. Zelfs bij groen licht rijden ze je van het zebrapad. Vooral voor de bussen en de taxi's moet je uitkijken. Gelukkig zijn er ook veel parken waar het gisteren lekker fris was. Het is nu aangenaam zomerweer met een briesje.

Vandaag is het alles inpakken en tegen de middag gaan we naar de luchthaven. We proberen nog een plaatsje te vinden in de rugzak om wat goed weer mee te brengen. want we hebben gezien dat het dit weekend thuis bibberen wordt.

Turnhout, 7-12

We zijn dus terug thuis.

De vluchten zijn redelijk stipt vertrokken. De service aan boord was niet geweldig, maar je kan moeilijk de bus nemen van Buenos Aires naar Brussel. Het is even wennen aan de koude na al het mooie en warme weer van de laatste dagen.

Het zal nog heel wat werk vragen om al de foto's te sorteren en selecteren. We zullen proberen tegen volgend weekend er een deel op de website te zetten.